Ο Λευτέρης Βογιατζής γεννήθηκε στην Καλλιθέα της Αθήνας, σπούδασε αγγλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, παρακολούθησε για δύο χρόνια το Ράινχαρτ Σεμινάρ στη Βιέννη και τελείωσε τη Σχολή Κ. Μιχαηλίδη στην Αθήνα.Στο θέατρο εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1973, σε σκηνοθεσία Γ. Μιχαηλίδη (Ανοιχτό Θέατρο). Ακολούθησαν συνεργασίες με τον Σπύρο Ευαγγελάτο, και αργότερα με την Ελεύθερη Σκηνή, σε μια προσπάθεια ανανέωσης του επιθεωρησιακού κώδικα, καθώς και με  την Έλλη Λαμπέτη (Σάρα, βλ. Children of a Lesser God).Τα χρόνια αυτά, έπαιξε πολλούς ρόλους του κλασικού κυρίως ρεπερτορίου, μεταξύ άλλων τον Ευρυπίδη στους Βατράχους του Αριστοφάνη (βλ. «Θέατρο της Δευτέρας», από το αρχείο της ΕΡΤ: η παράσταση του ΑΜΦΙ-ΘΕΑΤΡΟΥ στο Ηρώδειο, 1977. Ο Βογιατζής εμφανίζεται από το 73ο λεπτό μέχρι το τέλος της δίωρης παράστασης).Το 1981 ίδρυσε την Εταιρία Θεάτρου Η ΣΚΗΝΗ (1982-1987) με τη συνεργασία έξι ακόμα ηθοποιών (Ράνια Οικονομίδου, Σμαράγδα Σμυρναίου, Άννα Κοκκινου, Βασίλης Παπαβασιλείου, Τάσος Μπαντης, Δημήτρης Καταλειφός) και εναρκτήρια παράσταση ήταν Η Σπασμένη στάμνα, του Χάινριχ φον Κλάιστ (βλ. Η Ιστορία των χρόνων μου, Λευτέρης Βογιατζής, 1982, από το αρχείο της ΕΡΤ).

Προβολή της Ταινίας του Παντελή Βούλγαρη «Ακροπόλ»

 

ΑΚΡΟΠΟΛ    1995 - 125 λεπτά

 Σκηνοθεσία – σενάριο: Παντελής Βούλγαρης

Διεύθυνση φωτογραφίας: Ντίνος κατσουρίδης

Σκηνικά – κοστούμια: Ιουλία Σταυρίδου

Μοντάζ: Ανδρέας Ανδρεαδάκης

Ηχοληψία: Θανάσης Αρβανίτης

Μουσική: Γιώργος Μουζάκης

 Παίζουν

Λευτέρης Βογιατζής

Σταύρος Παράβας

Κωνσταντίνος Τζούμας

Δέσπω Διαμαντίδου

Θέμις Μπαζάκα

 Το θέατρο Ακροπόλ, το πασίγνωστο και ιστορικό μουσικό θέατρο της Αθήνας, ετοιμάζεται για πρεμιέρα. Λίγο πριν από την έναρξη, ο αυτοδημιούργητος θεατρώνης Πρίγκηψ αναγκάζεται να απολύσει μια από τις πρωταγωνίστριες, η οποία είναι τύφλα στο μεθύσι. Ψάχνοντας για αντικαταστάτρια, σκέπτεται να ρισκάρει προσλαμβάνοντας ένα πρώην παιδί-θαύμα του κινηματογράφου, τον Λάκη Λοϊζο, διακεκριμένο ηθοποιό που ειδικεύεται σε γυναικείους ρόλους, κυρίως κωμικούς, και που τώρα διευθύνει ένα γραφείο κομπάρσων. Η ζαριά είναι καλή, ο Λάκης σημειώνει μεγάλη επιτυχία, προκαλώντας έτσι τον ανείπωτο φθόνο των συναδέλφων του. Του τη στήνουν λοιπόν στην τελευταία παράσταση, τότε που οι ηθοποιοί και οι τεχνικοί κάνουν το κατ’ έθιμον περιβόητο «αλαλούμ», το οποίο προτρέπει σε σκανδαλισμούς και εν γένει τρέλες και ανορθόδοξες συμπεριφορές. Την κρίσιμη αυτή βραδιά, ο Λάκης θα ταπεινωθεί και θα ταπεινώσει, ξεκαθαρίζοντας συνάμα λογαριασμούς και σβήνοντας λεκέδες, για να βρεθεί και πάλι στο κομπαρσάδικο.